Verleiding wordt misleiding

The proof of the pudding...

door: op 16/01/17 in Agri & food, Levensmiddelenrecht & warenwetgeving,

Een zekere overdrijving is eigen aan reclame en ook juridisch toegestaan. Maar wanneer verschiet reclame van kleur en wordt verleiding misleiding?

Klacht

Onlangs heeft de Reclame Code Commissie hierover een uitspraak gedaan naar aanleiding van een klacht over Friesland Campina’s Mona Limoncello Pudding met citroensaus.

De klacht betreft de verpakking van de pudding. De benaming “Limoncello Pudding” zou de suggestie wekken dat het product Limoncello bevat, terwijl dat in werkelijkheid niet zo is. Dat blijkt ook uit de ingrediëntenlijst. Volgens de klager is er sprake van misleiding en dat is verboden.

Maar als de ingrediëntendeclaratie klopt, dan is er toch niets mis?

In 2015 heeft de hoogste Europese rechter hierover een belangrijke uitspraak gedaan. Het ging toen over een verpakking van vruchtenthee, met daarop prominent afbeeldingen van framboos en vanille. De thee bevatte framboos, noch vanille en ook geen extracten daarvan. Die bestanddelen of toevoegingen werden ook niet in de ingrediëntendeclaratie geclaimd. De vraag was of de verpakking dan misleidend kan zijn.

vier stappen om vast te stellen of een verpakking misleidend is

  1. Om te beoordelen of de verpakking/presentatie van een product misleidend is, moet deze in zijn totaliteit worden bezien.
  2. Benchmark voor de misleidingstoets is ‘de gemiddelde consument’. Bij de beoordeling of een verpakking/presentatie voor een consument misleidend kan zijn, moet worden uitgegaan van “de vermoedelijke verwachting van de normaal geïnformeerde en redelijk omzichtige en oplettende gemiddelde consument”.
  3. De consument, wiens aankoopbeslissing wordt bepaald door de samenstelling van een product, zal eerst de lijst van ingrediënten lezen.
  4. Een correcte lijst van ingrediënten op de verpakking kan niet uitsluiten dat een consument toch wordt misleid, bijvoorbeeld indien op de verpakking de indruk wordt gewekt dat het product een ingrediënt bevat dat het in werkelijkheid niet bevat (wat uitsluitend blijkt uit de lijst van ingrediënten).

uitspraak

In de kwestie van het Mona-toetje oordeelde de Reclame Code Commissie het etiket van het product misleidend.

De belangrijkste overwegingen luidden als volgt:

Dat in de gegeven omstandigheden de ingrediëntenlijst, ook al is deze juist en volledig, ongeschikt is om de verkeerde indruk van de consument over de kenmerken van de pudding genoegzaam te corrigeren. Rekening houdend met onder meer de gebruikte bewoordingen, alsmede met de plaats, de kleur en het lettertype van de benaming Limoncello pudding, waarbij het woord ‘limoncello’ groot en dominant in beeld komt, wekt het etiket de verwachting dat het product in enige mate limoncello bevat. Hierdoor kan het etiket de koper misleiden ten aanzien van de kenmerken van dat levensmiddel en voldoet de bestreden uiting niet aan de eis dat voedselinformatie niet misleidend mag zijn over onder meer de samenstelling.

Lessons learned

Een juiste ingrediëntendeclaratie voor voedingsmiddelen is van groot belang. Daarvoor bestaan specifieke regels. Maar zelfs als de inhoud van het etiket juist is, kan een verpakking van een product toch misleidend zijn over de inhoud daarvan.

Een op zich juiste ingrediëntendeclaratie zal dus niet in alle gevallen het misleidende karakter van een verpakking (in z’n totaliteit bezien) kunnen corrigeren.

Dus onthoud: enige overdrijving mag, maar maak het niet te gek.

Bel of mail voor meer informatie naar Marco Balhuizen, bereikbaar via + 31 30 285 03 03 / marco.balhuizen@dvan.nl

REAGEREN OF VRAGEN?